ارتباط غلظت اینترلوکین های 6، 17 و 23 با عفونت هلیکوباکترپیلوری گوش میانی در اوتیت مدیا

هلیکوباکترپیلوری با بروز بیماری های مختلف به ویژه اختلالات گوارشی ارتباط دارد و در ترشحات گوش میانی بیماران مبتلا به اوتیت مدیا نیز دیده می شود. تشخیص بالینی عفونت هلیکوباکترپیلوری از طریق روش های مختلف انجام می شود و روش های تشخیصی جدید تحت مطالعه قرار دارند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین غلظت اینترلوکین های 6، 17 و 23 با آلودگی به عفونت هلیکوباکترپیلوری در ترشحات گوش میانی بیماران مبتلابه اوتیت مدیای با افیوژن اجرا گردید.
40 بیمار مبتلا به اوتیت مدیای با افیوژن مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران از اسفند ماه 1391تا مرداد 1393 در این مطالعه مقطعی وارد شدند. کلیه بیماران تحت عمل جراحی میرنگوتومی همراه با تعبیه لوله ونتیلاسیون قرار گرفتند و نمونه ترشحات آسپیره شده گوش میانی تحت آزمایش قرار گرفت. غلظت اینترلوکین های 6، 17 و 23 با استفاده از روش الیزا اندازه گیری شد و این مقادیر با نتایج آزمون Polymerase chain reaction (PCR) هلیکوباکترپیلوری مقایسه شد.
در این مطالعه 22/5% نمونه ها دارای آزمون PCR مثبت بود. در مجموع نمونه ها، IL-6 دارای غلظتpg/ml 10.11±2.95، IL-17 دارای غلظت pg/ml 5.89±0.91 و IL-23 دارای غلظت pg/ml 4.07±1.34 بود. سطح IL-6 در بیماران PCR مثبت pg/ml 22.29±6.40 و بیماران PCR منفی pg/ml 6.16±3.88 بود که دو گروه تفاوت معنادار بود. (P=0.01). سطح IL-17 در بیماران PCR مثبت pg/ml 6.16±1.29 و بیماران PCR منفی pg/ml 5.81±1.13 بود که تفاوت معناداری نداشت (P=0.42). سطح IL-23 در بیماران PCR مثبت pg/ml 6.15±3.77 و بیماران PCR منفی pg/ml 3.42±1.33 بود که تفاوت معناداری نداشت (P=0.27).
سطح اینترلوکین 6 با عفونت هلیکوباکترپیلوری گوش میانی در مبتلایان به اوتیت مدیای همراه با افیوژن ارتباط داشت. مطالعات بیشتر برای تعیین رابطه سایتوکین ها و عفونت هلیکوباکترپیلوری در آینده پیشنهاد می شود.