اثر تلقیح بذر با باکتری های افزاینده رشد گیاه (PGPR) و سطوح مختلف کودهای نیتروژن و فسفر بر عملکرد و برخی شاخص های فیزیولوژیک جو (Hordeum vulgare L.)

به منظور بررسی تاثیر باکتری های افزاینده رشد گیاه بر روند رشد و عملکرد جو در سطوح مختلف کودهای نیتروژن و فسفر، آزمایشی دو ساله به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال های زراعی 89 -1388 و 90-1389 انجام شد. کرتهای اصلی شامل دو عامل نیتروژن در سه سطح (صفر، 40 و80 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره) و کود فسفر (صفر، 30 و 60 کیلوگرم فسفر در هکتار به صورت P2O5) و کرتهای فرعی به تلقیح بذور با باکتری های افزاینده رشد گیاه در 4 سطح (بدون تلقیح، تلقیح با ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، آزوسپیریلوم لیپوفرم استرینOF و مخلوط دو باکتری) اختصاص داده شدند. نتایج نشان داد که با افزایش کاربرد نیتروژن، فسفر و نیز پیش تیمار بذر با باکتری های افزاینده رشد گیاه کلیه ی شاخص های رشد نظیر ماده خشک کل، سرعت رشد محصول، شاخص سطح برگ و سرعت رشد نسبی جو افزایش یافتند. همچنین پیش تیمار توام بذر با باکتری های مورد مطالعه در تمامی مراحل نمونه برداری شاخص های رشد در مقایسه با شاهد بیشتر بود. حداکثر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و وزن خشک برگ به ترتیب برابر با 3200 کیلوگرم در هکتار، /10000 کیلوگرم در هکتار و 438 گرم بر متر مربع در بالاترین مقادیر کودهای نیتروژن و فسفر و پیش تیمار توام بذر با ازتوباکتر و آزوسپیریلوم مشاهده شد و کم ترین آن ها در عدم کاربرد فاکتورهای آزمایشی (سطح شاهد) به دست آمد.