اثرات مورفین، هروئین و لوزارتان و تاثیر متقابل هر یک از آنها با لوزارتان در مکانیسم های هومئوستاز آب به وسیله کلیه ها در خرگوش های نر بالغ

آنژیوتانسین ІІ دارای نقش کلیدی و تحریکی در تنظیم هوموستازی مایعات بدن می باشد. هدف از این مطالعه واکنش بین تزریق درون بطنی مورفین، هروئین، لوزارتان و واکنش متقابل سیستم آنژیوتانسینرژیک با اوپیوئیدرژیک بر اخذ آب در خرگوش های نر بالغ بود.
در این مطالعه تجربی 65 سر خرگوش نر بالغ به 8 گروه به قرار زیر تقسیم شدند که شامل؛ کنترل بدون جراحی، کنترل که جراحی و کانول گذاری شدند، شاهد که جراحی و کانول گذاری شده با دریافت سرم فیزیولوژی، مورفین (5 و 10 و20 میلی گرم بر کیلوگرم خرگوش)، گروه هروئین(5/2، 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم خرگوش)، گروه لوزارتان(45، 90 و 180 میلی گرم بر کیلوگرم خرگوش)، لوزارتان (90 میلی گرم بر کیلوگرم خرگوش) همراه با مورفین(5/ 10 میلی گرم بر کیلوگرم خرگوش)، لوزارتان(90 میلی گرم بر کیلوگرم) همراه با هروئین (5/ 2 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم خرگوش) دریافت نمودند. برای تیمار درون بطنی یک کانول راهنما در بطن جانبی سمت راست خرگوش ها قرار گرفت. پس از دوره نقاهت حیوانات به مدت 24 ساعت از آب محروم شدند. سپس داروهای مختلف تزریق شده و میزان نوشیدن آب به مدت یک ساعت اندازه گیری شد. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند.
مورفین با مقدار (10 میلی گرم بر کیلوگرم) وهروئین با مقدار (5 میلی گرم بر کیلوگرم)، آگونسیت های گیرنده اوپیوئیدی موجب کاهش اخذ آب(کاهش تشنگی) شد. لوزارتان آنتاگونیست گیرنده آنژیوتانسین ІІ با مقدار (90 میلی گرم بر کیلوگرم) باعث کاهش اخذ آب و کاهش میزان آب مصرفی می شود.
بحث: سیستم اوپیوئیدی از طریق اثر بر گیرنده های محیطی و مرکزی در تنظیم تعادل آب و الکترولیت ها موثر است و نقش اوپیوئیدها در تنظیم مکانیسم نوشیدن با آزادسازی هورمون آنتی دیورتیک در ارتباط است. در نتیجه استنباط می شود ارتباط متقابلی بین سیستم های آنژیوتانسینرژیک با سیستم اوپیوئیدرژیک و مواد مورفینی(مخدر) بر اخذ آب وجود دارد.