بررسی اطلاعات ناحیه ی هسته ی تومور و پری تومورال در تصویربرداری دیفیوژن و پرفیوژن وزنی در بیماران تومور مغزی گلیوما

درین تحقیق، برای ارزیابی دقیق نوع تومور مغزی گلیوما، اختصاصی بودن روش های دیفیوژن و پرفیوژن وزنی در تصویربرداری تشدید مغناطیسی با دستگاه 3 تسلا مورد بررسی قرار گرفته است. تعداد 10 بیمار با درجه های متفاوت تومور مغزی گلیوما (4 بیمار با تومور درجه ی بالا، شامل گلیوبلاستوم مولتی فرم و آناپلاستیک آستروسیتوما و 6 بیمار با تومور درجه ی پایین، شامل آستروسیتوما، اولیگودندرو گلیوما و فیبریلاری) بین سن های 15 تا 65 سال انتخاب شد و با دستگاه 3 تسلا تحت تصویربرداری دیفیوژن (با روش اسپین اکو) و پرفیوژن (با روش گرادیان اکو) ارزیابی شد. آسیب ها توسط اندازه گیری مقادیر حجم نسبی خون مغزی و ضریب دیفیوژن ظاهری تحت برنامه ی استاندارد در مرکز و ناحیه ی ادم تومور انجام شد. در روش تصویربرداری پرفیوژن برای بیماران با تومور مغزی با درجه بالا، میانگین مقادیر rCBVmaxبرای مرکز توموروپری تومورال به ترتیب نتایج (0/92±3/47)، (0/49±2/37) و برای بیماران با تومور مغزی با درجه ی پایین، (0/68±1/66)، (0/39±1/15) حاصل شد. بیش ترین مقدار حجم نسبی خون مغزی در تومور گلیوبلاستوم مولتی فرم گزارش شد. در روش تصویربرداری دیفیوژن در تومورهای با درجه ی بالا، مقادیر میانگین ضریب دیفیوژن ظاهری در مرکز و پری تومورال به ترتیب نتایج (0/07±0/53)، (0/18±0/91) و در تومور با درجه ی پایین، (0/27±1/24)، (0/33±1/007) حاصل شد. هم چنین کم ترین مقدار ADCو بیشترین مقدارrCBVmaxدر ناحیه ی مرکز تومور با درجه ی بالا به دست آمد و در روش دیفیوژن مقادیر ضریب دیفیوژن ظاهری در ناحیه پری تومورال نسبت به ماده ی سفید طرف مقابل کاهش یافت. نتایج نشان می دهد که دو تکنیک به کار رفته درین تحقیق، می تواند به عنوان روشی غیرتهاجمی و قابل دست رس، اطلاعات با ارزشی را از نوع تومور، اندازه ی تومور و میزان آسیب تومور به بافت های مجاور فراهم کند.