مقایسه میزان بیان miR-106a، miR-24 و miR-107 بین دوقلوهای همسان در سنین مختلف

افزایش سن مانند بسیاری از صفات پیچیده از تعامل میان ژنوم و شرایط محیطی حاصل میگردد و اپیژنتیک بهعنوان یک مکانیسم رابط مرکزی، این دو عامل را به هم مرتبط میسازد. تاکنون مطالعاتی برای یافتن صفات وابسته به سن و نشانگرهای زیستی که پیشبینی کنندهی طول عمر و خطر بروز مرگ میباشند انجام شده، اما هنوز هیچ توافق جامعی وجود ندارد. دوقلوهای همسان یک مدل مناسب برای مطالعه تغییرات اپیژنتیک مرتبط با افزایش سن هستند. miRNAها مولکولهای تنظیم کننده کوچک 22 نوکلئوتیدی هستند که به عنوان یکی از مکانیسمهای اپی ژنتیکی دخیل در فرایند افزایش سن شناخته شدهاند. هدف از این مطالعه بررسی تفاوت بیان تعدادی ازmiRNA های مرتبط با افزایش سن در جفت دوقلوهای همسان بود.
در این مطالعه تفاوت بیان miR-106a، miR-24 و miR-107 که ژنهای هدفشان در تنظیم چرخه سلولی و فرایند افزایش سن نقش دارند، بر روی شش جفت دوقلو همسان در دو رده سنی 15 تا 17 و 45 تا 50 سال با استفاده از روش qRT-PCR مورد بررسی قرار گرفت.
بیان miR-106a، miR-24 و miR-107 بین دو رده سنی، تفاوت معنیداری (37/22 برابر) را نشان داد. میزان عدم تطابق در بیان هر سه miRNA، در مقایسه قلهای اول با قلهای دوم با افزایش سن افزایش یافت (733/401 برابر).
نتیجه گیری: افزایش بیان miR-106a، miR-24 و miR-107 میتواند عاملی جهت افزایش سن تلقی گردد. همچنین افزایش در تفاوت میزان بیان، طی افزایش سن، به خوبی تایید کنندهی اثرات محیط بر میزان بیان miRNAهای دوقلوهای همسان میباشد.