کارکرد تحولی خانواده های دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در مقایسه با خانواده های دارای فرزند سالم

داشتن فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، آشکارا تجربه ای دشوار برای والدین و خانواده است. اغلب، ناتوانی های فراگیر و شدید کودکان مبتلا به ASD با مجموعه ای از مشکلات برای مراقبان همراه است. هدف از اجرای این تحقیق، تعیین توانمندی های تحولی خانواده ی کودکان مبتلا به اوتیسم و مقایسه ی قوت ها و ضعف های آن ها با توانمندی های تحولی خانواده ی کودکان سالم است.
این مطالعه از نوع توصیفی پیمایشی است و در شهر مشهد در سال 1392-1393 انجام شده است. تعداد 67 نفر از مادران ارزیابی شده اند؛ 32 مادر کودکان مبتلا به اوتیسم از بین مراکزآموزش کودکان اوتیستیک شهر مشهد و 35 مادر کودکان سالم از بین مهدکودک های این شهر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه ی محقق ساخته ی سنجش کارکرد تحولی خانواده (DFFAQ) برای ارزیابی آن ها به کار رفته و داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل واریانس چندراهه تحلیل شدند.
در تمام ابعاد تحولی، میانگین نمرات کارکرد تحولی خانواده ی کودکان مبتلا به اوتیسم، پایین تر از میانگین نمرات خانواده ی کودکان عادی بود. همچنین، در ابعاد علاقه مندی و جذب شدن به روابط انسانی، حل مساله ی اجتماعی مشترک، تفکر منطقی و انضباط، یافته ها تفاوتی معنادار را بین کارکرد تحولی خانواده ی کودکان مبتلا به اوتیسم و کارکرد تحولی خانواده ی کودکان سالم نشان دادند.
می توان نتیجه گرفت که کارکرد خانواده های گروه اوتیستیک نسبت به گروه کنترل دارای ضعف است.