تحلیل روند تغییرات بارش کل، حداکثر دما و بارش در ایران

تغییر آب و هوا موضوع مهمی است که کشورهای مختلف در ابعاد گوناگون ملی، منطقه ای، قاره ای و بین المللی به بررسی آن می پردازند. بنابر همین اهمیت، پژوهش حاضر به بررسی روند تغییرات بارش کل، حداکثر بارش و دما در کل ایران در مقیاس سالانه با استفاده از آزمون های آماری اختصاص یافته است. داده های مورد استفاده در این پژوهش، داده های 36 ایستگاه هواشناسی منتخب در دوره 40 ساله آماری (2009-1969) در محدوده مورد مطالعه هستند. در این راستا ابتدا شیب خطی روند در داده های نمونه با استفاده از روش TSA تخمین زده و سپس با استفاده از روش های TFPW، PW و VCA اثر ضریب خودهمبستگی از داده ها حذف شد و در واقع داده ها پیش سفید شدند. پس از آن روند تغییرات بارش کل، حداکثر بارش و دما در سری های زمانی اصلی و سری های پیش سفید شده به روش های مذکور با استفاده از آزمون من کندال (MK) مورد بررسی قرار گرفت. پس از بررسی توانایی روش های مذکور در حذف ضریب خودهمبستگی، روش TFPW به عنوان بهترین روش شناخته شد. نتایج نشان داده شده بر اساس روشMK_TFPW در مقیاس سالانه حاکی از روند کاهش معنی دار بارش در شمال غرب کشور، روند افزایش معنی دار دما و بدون روند بودن حداکثر بارش در اکثر نقاط کشور است.