رابطه بین تاب آوری و سرسختی روانشناختی در مبتلایان به دیابت 2 شهر یزد

ابعاد روانی و رفتاری از موارد مهم زندگی با دیابت محسوب می شود لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و سرسختی روانشناختی در مبتلایان به دیابت شهر یزد انجام شد.
در این مطالعه 310 نفر (160 زن و 150 مرد) مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت با استفاده از جدول کرسچی و مورگان مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون و سرسختی روانشناختی اهواز بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون آماری تی مستقل و توسط نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
بین دو متغیر تاب آوری و سرسختی روانشناختی در هر دو گروه و در کل آزمودنی ها رابطه مثبت معنی دار وجود داشت. بین زنان و مردان مبتلا به دیابت در متغیر سرسختی روانشناختی تفاوت معنی داری (t=3/19، p=0/04) وجود داشت اما تفاوت بین آنها از در متغیر تاب آوری معنی دار نبود.
با افزایش متغیر تاب آوری، متغیر سرسختی روانشناختی در بیماران دیابتی افزایش می یابد، بنابراین استفاده از راهکارهای مناسب جهت افزایش این دو متغیر در این گروه از بیماران می تواند موجب ادراک کاهش مشکلات روان شناختی و ادراک زندگی با کیفیت بالا گردد. زنان در مقایسه با مردان از سرسختی روانشناختی بالاتری برخوردار هستند.