بررسی آزمایشگاهی اثر کاندیشنینگ لیزرEr:YAG بر روی ریزنشت فیشور سیلانت

فیشور سیلانت، موثرترین راه برای پیشگیری از پوسیدگی های سطح اکلوزال دندان های خلفی است. در سال های اخیر استفاده از لیزر جهت آماده سازی مینا قبل از فیشور سیلانت، مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی میزان ریزنشت در حد فاصل دندان و سیلانت به 4 روش آماده سازی مختلف می باشد.

در این مطالعه تجربی تعداد 60 دندان مولر سوم سالم تازه کشیده شده، انتخاب و به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند، در سطوح اکلوزال تمام دندان ها فیشور سیلانت((Clinproبا یکی از 4 روش زیر قرار داده شد: گروه 1: اچ با اسیدفسفریک+باندینگ توتال اچ، گروه2: لیزر+باندینگ سلف اچ، گروه3: لیزر+باندینگ توتال اچ، گروه4: لیزر+اچ با اسید فسفریک+باندینگ توتال اچ. لیزر مورد استفاده، Er:YAG با انرژی 120 میلی ژول و Pulse duration 500-250 میکرو ثانیه و فرکانس 4 هرتز بود. نمونه ها تحت 500 سیکل حرارتی واقع شده و به مدت 24 ساعت در محلول متیلن بلو 1% قرار گرفتند، سپس کلیه نمونه ها در جهت باکو لینگوالی برش داده شده و میزان نفوذ رنگ درجه بندی گردید. از آزمون Kruskal Wallis و Mann-Whitney جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

تفاوت معنی داری از نظر آماری بین 4 گروه مختلف به جز گروه 1 و 4 مشاهده شد(p=0.03). نتایج نشان داد که گروه 3 بیشترین و گروه 4 کمترین میزان ریزنشت را داشتند.

به نظر می رسد که بهترین و ساده ترین روش سیلانت تراپی، روش اسیداچینگ معمولی می باشد.