تحلیل رابطه سکونت گزینی افاغنه بر توسعه اقتصادی اجتماعی روستاهای مرزی سیستان

منطقه مرزی سیستان جزء نقاط پیرامونی و کمترتوسعه یافته کشور است که قرارگیری آن در همسایگی کشور افغانستان و میزبانی مهاجران افغان بر توسعه نیافتگی این منطقه دامن زده است. در واقع، سکونت افاغنه باعث ایجاد شرایط خاص اقتصادی – اجتماعی در منطقه سیستان شده است و بر بسیاری از کارکردهای منطقه، به ویژه کارکردهای روستاهای مرزی تاثیر گذاشته است. هدف از پژوهش حاضر تحلیل رابطه سکونت گزینی افاغنه و سطح توسعه اقتصادی - اجتماعی روستاهای مرزی سیستان است. روش تحقیق تحلیلی– همبستگی و مبتنی بر منابع کتابخانه ای، بررسی های میدانی و تکمیل پرسشنامه است و اطلاعات جمع آوری شده با روش تاکسونومی و آزمون اسپیرمن در نرم افزار SPSS ارزیابی شد. نتایج سطح بندی تاکسونومی نشان داد از 31 روستای مورد بررسی 6 روستا در سطح مطلوب توسعه هستند و 25 روستای دیگر نیز سطح توسعه متوسط و پایین دارند. همچنین، نتایج آزمون اسپیرمن با سطح اطمینان 99 درصد گویای همبستگی معکوس بین سطح سکونت افاغنه و سطح توسعه اقتصادی (814/0-) و اجتماعی (672/0-) روستاها است، به طوری که با افزایش افاغنه سطح توسعه اقتصادی و اجتماعی روستاها کاهش، و با کاهش افاغنه، سطح توسعه اقتصادی و اجتماعی روستاها افزایش می یابد.