وقف پول در فقه امامیه و مذاهب چهارگانه اهل سنت

در متون اسلامی وقف پول بیشتر به عنوان «وقف درهم و دینار» بوده؛ زیرا پول در دوره های اولیه اسلامی، منحصر در همین دو مورد می شده است. تعریف ارائه شده از سوی فقها برای وقف، موجب شده تا وقف منحصر به اعیانی شود که انتفاع از آنها موجب تلف در آنها نباشد و نتیجه آنکه گسترش دایره وقف و تجهیز بسیاری از دارایی ها در غالب آن ناممکن شده است. امروزه با توجه به ماهیت اعتباری پولها، این سوال مطرح می شود که آیا وقف پول مشروع است؟ در میان فقهای مذاهب امامیه و اهل سنت، برخی از فقی هان امامی، حنبلی و شافعی و اکثر فقهای حنفی وقف پول را جایز می دانند. همچنین عموم فقهای مالکی با وقف پول به طور مطلق موافق هستند. از ادله این فقها می توان به این موارد اشاره نمود: یکسان بودن حکم وقف با قرض و اجاره پول، وقف مالیت پول، عدم منافات بین وقف پول و بقای آن، بنای عقلا و اطلاق ادله و غیره. در این نوشتار به این ادله پرداخته می-شود.