بررسی اپیدمیولوژیک و دموگرافیک بیماری بروسلوز در استان کهگیلویه و بویر احمد در بین سال های 1388 تا 1392

بروسلوز یا تب مالت از شایع ترین بیماری عفونی مشترک بین انسان و حیوان است که علاوه بر اینکه عوارض بالینی متعددی را در پی دارد، عامل زیان های اقتصادی بسیاری نیز می باشد و با وجود پیشرفت های عظیم در زمینه کنترل بیماری ها هنوز در مناطقی از جهان به صورت اندمیک وجود دارد. بررسی هدف از این مطالعه بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک و دموگرافیک بیماری بروسلوز در استان کهگیلویه و بویر احمد در بین سال های 1388 تا 1392 بود.
این مطالعه به صورت مقطعی انجام شده و جامعه مورد مطالعه، تمام بیماران مبتلا به بروسلوز(374 نفر) در یک دوره پنج ساله در استان بودند. اطلاعات مکانی و دموگرافیک بیماران شامل جنس و سن، و همچنین سابقه تماس با دام، با مراجعه به مراکز بهداشت استان جمع آوری و مورد آنالیز آماری قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با آزمون های آماری توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.
بررسی توزیع بیماران در سطح استان نشان داد که بیشترین بیماران به ترتیب در شهرستان های کهگیلویه، بویراحمد و گچساران و کمترین آنها به ترتیب در شهرستان های باشت و بهمئی قرار داشتند. از بین 374 بیمار گزارش شده، 5/ 8 درصد از عشایر، 5/ 23 درصد شهر نشین و 68 درصد روستایی بوده اند. در سطح استانی 84 درصد بیماران سابقه تماس با دام داشتند و 5/ 31 درصد دامدار و کارگر کشتارگاه بودند. 5/ 50 درصد بیماران را زنان و 5/ 49 درصد را مردان تشکیل می دادند و میانگین سنی بیماران 39 سال برآورد شد.
تماس با دام و ترشحات دامی نقش مهمی را در شیوع بروسلوز در استان بازی می کند. البته در شهرها که درصد قابل توجهی از بیماران را در بر می گیرد مصرف مواد لبنی آلوده احتمالا نقش برجسته تری را بر عهده دارد. نتایج این مطالعه به مدیران بهداشتی استان کمک می کند که با تعیین شهرستان ها و دهستان های پر خطر و تمرکز اقدامات بهداشتی و درمانی در این مناطق، به طور کاملا موثرتری و با صرف بودجه های کمتری به کنترل بیماری در سطح استان بپردازند.