نورپردازی عرصه های همگانی شهری و حضورپذیری زنان (مطالعه موردی: پارک ساعی تهران)

زنان نیمی از جمعیت جهان را به خود اختصاص داده اند. یکی از دل مشغولی های حال حاضر حضورپذیری زنان در فضاهای شهری می باشد. اما، حضورپذیری آنان در عرصه های همگانی در مقایسه با مردان، ناچیز است. طراحی شهری حضور همه افراد را برای اجتماع پذیری و به طور کلی ارتقاء کیفیت محیطی مورد تاکید قرار می دهد. لذا، یکی از عواملی که امکان تداوم حضور زنان در فضاهای شهری را امکان پذیر می سازد، نورپردازی است. نورپردازی بهتر، امنیت بیشتر و به تبع آن حضورپذیری گسترده تری را به دنبال خواهد داشت و نهایتا منجر به اجتماع پذیری بیشتر در عرصه های همگانی می شود. در این مقاله باهدف درک شرایط عرصه های همگانی شهرهای ایرانی در بحث نورپردازی و راهکاریابی برای حل مسائل احتمالی پرداخته شده است. در پژوهش فوق از شیوه مشاهده و مصاحبه برای درک رابطه بین حضور زنان در فضاهای شهری و نورپردازی در پارک ساعی تهران استفاده شده است و بدین منظور با 10 نفر از استفاده کنندگان خانم(بین 20 تا 50 سال) مصاحبه شده است و در دو نوبت صبح و شب به پارک ساعی رجوع شده و عکسبرداری شده است. بنابر شیوه های استفاده شده می توان بیان کرد که نورپردازی مناسب تاثیر زیادی بر افزایش امنیت و بالتبع آن افزایش حضورپذیری زنان در عرصه های همگانی دارد.