مقایسه سبک شعر در اشکال سه گانه آن: شعر کلاسیک، شعر آزاد و شعرسپید، بر اساس فرضیه بوزیمان (بررسی تطبیقی نمونه هایی از شعر کلاسیک و آزاد سیاب و قصیده النثر ماغوط)

به کارگیری سبک شناسی آماری در تحلیل و بررسی متون ادبی، گامی مهم در مسیر عقلایی کردن فهم یک متن ادبی و دوری از تمسک به عنصر ذوق در تحلیل آن متن است. فرضیه بوزیمان یکی از شیوه های سبک شناسی آماری است که بوزیمان دانشمند آلمانی، نخستین بار آن را مطرح نمود و به این اسم شناخته شد. شیوه ای که این فرضیه ارائه می دهد، خواننده را در فهم جوانب پنهان متون ادبی کمک می کند. بر اساس این فرضیه می توان میزان هیجان و تحریک عاطفی یک ادیب را در اثرش دریافت، همچنان که می توان میان زبان نثر و زبان شعر، و نیز سبک علمی و ادبی تمایز قائل شد. اساس این فرضیه، بررسی واژگان مورد استفاده ادیب و شمارش تعداد افعال و صفات به کاررفته در آن است. بر اساس این شمارش و عددی که از نسبت تعداد افعال به صفات حاصل می شود، خواننده می تواند دریابد که آن متن به کدام یک از این دو سبک گرایش دارد. همچنانکه با توجه به فزونی یا کاستی نسبت، میزان هیجانات عاطفی ادیب را در اثرش در می یابد. مقاله حاضر به این نتیجه دست یافته که سبک شعر آزاد، به واسطه آزادی ای که در اختیار شاعر گذاشته و او را در حصار قافیه و التزام تعداد مشخصی از تفعیلات محدود نمی کند، از دو نوع دیگر شعر، ادبی تر است، درحالی که شعر کلاسیک از این حیث در جایگاه میانه می ایستد، اما عدد حاصل شده از این نسبت در آنچه به شعر سپیدیا قصیده النثر موسوم است، کمتر از نسبت حاصل شده در دو نوع دیگر شعری است.