بررسی نگاره های مرتبط با داستان ضحاک در شاهنامه شاه طهماسبی از منظر تصویرسازی

آثار نگارگری ایران در دوره های گوناگون اغلب به صورت تک نگاره و غالبا مستقل از متن، مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این مقاله، سیزده نگاره متوالی از شاهنامه شاه طهماسبی مرتبط با داستان ضحاک از منظر تصویرسازی مورد بررسی قرار گرفته است.
هدف مقاله سنجیدن میزان وفاداری نگارگران در انتقال اندیشه بنیادین متن به تصویر، ترتیب و توالی آثار بوده است. این داستان توسط چندین نقاش به تصویر درآمده که چگونگی عملکرد آنها برای خلق تصاویری هماهنگ و یکدست، مسئله مورد توجه در این مقاله است. سوال مورد نظر این است که وفاداری نگارگر به عنوان تصویرساز در انتقال متن به تصویر چگونه باعث خلق فریم های داستان به صورت هماهنگ و یکدست می شود.
نتایج تحقیق نشان می دهد که تصویرگران شاهنامه با احترام به سنت و زیبایی شناسی دوران خود بر این مهم دست یافته اند که هر نگاره جدا از آنکه می تواند اثری مستقل به نظر آید حلقه ای است از زنجیره ای تصویری که متن مشخصی را باز می نمایاند. همچنین، با وجود نگارگران متعدد، استفاده از عناصر بصری مشترک باعث نزدیکی نگاره ها به هم و ایجاد تداوم و انسجام بصری سیزده نگاره به صورت یک روایت کامل تصویرسازی شده می شود.
اطلاعات این مقاله به صورت کتابخانه ای گردآوری شده و به روش توصیفی تحلیلی بررسی شده است. جامعه آماری شامل سیزده نگاره متوالی از شاهنامه شاه طهماسبی با موضوع داستان ضحاک است.