تاثیر شش هفته تمرین عضلات دمی (IMT) بر سرعت شنا

تحقیقات پیشین نشان داده اند که تمرین عضلات دمی می تواند عملکرد استقامتی ورزشکاران را در محدوده ای از ورزش ها بهبود بخشد. با این وجود تحقیقات معدودی به بررسی تاثیر تمرینات تنفسی بر شناگران پرداخته است. به علت ویژگی های خاص سیستم تنفس در شناگران، این تحقیق به بررسی تاثیر تمرین عضلات دمی بر عملکرد سرعتی در شناگران پرداخته است. در تحقیقات گذشته مشاهده شده است که تمرین عضلات دمی می تواند عملکرد استقامتی ورزشکاران را در محدوده ای از ورزش ها بهبود بخشد. با این وجود تحقیقات معدودی به بررسی تاثیر تمرینات تنفسی بر عملکرد ورزشی شناگران پرداخته است. به علت ویژگی های خاص سیستم تنفس در شناگران، این تحقیق به بررسی تاثیر تمرین عضلات دمی بر عملکرد سرعتی در شناگران پرداخته است. در این پژوهش 16 نفر از اعضای تیم شنای دختران استان کرمانشاه به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به شکل تصادفی به دو گروه 8 نفری شبه تمرین (با میانگین سن 98/1±75/10 سال، قد 7/14±68/140 سانتیمتر، وزن 61/10±17/32 کیلوگرم) و تجربی (با میانگین سن 18/2±75/10 سال، قد 62/13±68/143سانتیمتر، وزن 01/9±6/36 کیلوگرم) تقسیم شده و به مدت 6 هفته (3 جلسه در هفته، 30 تنفس در هر جلسه) به تمرین پرداختند. شدت تمرین در گروه تجربی معادل عدد 5 (شدید) و در گروه شبه تمرین معادل با عدد 1 (خیلی سبک) در مقیاس بورگ اصلاح شده بود.. قبل و پس از پروتکل تمرینی از شناگران تست های 25، 50 و 100 متر کرال سینه گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t و نرم افزار spss (سطح معنی داری 05/0P<) استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که پس از اعمال تمرین عضلات دمی، عملکرد شناگران گروه تجربی در مسافت 25 متر به صورت معنی داری بهبود پیدا کرده بود (05/0P<) ولی در 50 و 100 متر، تغییر معنادار نبوده است. نتایج این پژوهش نشان داد که ممکن است سازگاری های فیزیولوژیکی ای که پس از تمرینات IMT در عضلات تنفسی اتفاق می افتد، بتواند بهبود معنادار عملکرد گروه تجربی در شنای 25 متر را توضیح دهد، اما در رکورد شنای 50 و 100 متر تغییر معناداری مشاهده نشد. شاید بتوان گفت که سازگاری های ایجاد شده نتوانسته مسافت های بیشتر از 25 متر را تحت تاثیر قرار دهد. مکانیزم های اثر گذار بر نتایج به دست آمده، هنوز به روشنی شناخته نشده اند.