تاثیر دو روش تمرینی با تردمیل بر سازگاری بیومارکرهای التهابی در موش های چاق یائسه

التهاب به عنوان یکی از مهمترین عوامل خطر ساز برای بیماری های قلبی عروقی مطرح شده است. در مطالعات متعددی نیز بین التهاب و مقادیر چربی خون رابطه ی مثبتی گزارش شده است. مطالعه ی حاضر به منظور بررسی تاثیر حالات متفاوت تمرین (تداومی و تناوبی) بر التهاب سیستمیک و چربی خون انجام شده بود. 56 سر موش چاق یائسه، نژاد ویستار با ژنوم 14848 (با وزن 93/4±325 گرم، سن 21 ماه که حداقل سه ماه از دوره ی یائسگی آن ها گذشته بود) به طور تصادفی در گروه های کنترل، تمرین تداومی یا تناوبی تقسیم شدند. برنامه ی تمرینی به مدت 6 و یا 12 هفته، هر هفته پنج روز انجام شد. نمونه های خونی در 3 مرحله پایه، پس از 6 هفته و پس از 12 هفته جمع آوری شد. نتایج نشان داد که کاهش مقادیر پروتئین واکنش C (CRP) در هر دو گروه تمرینی پس از 6 هفته در سطح معناداری نبود، اما کاهش آن پس از 12 هفته در هر دو گروه در سطح معنادار بود. اگرچه پس از 6 و 12 هفته کاهش معناداری در گروه های تمرینی مشاهده شد، با این حال اختلاف معناداری بین گروه های تمرینی تداومی و تناوبی بعد از 6 و 12 هفته در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. کاهش در لیپوپروتئین کم چگال و افزایش در لیپوپروتئین پر چگال متعاقب فعالیت تداومی و تناوبی حاکی از مداخله موثر آن در کاهش CRP دارد. بنابراین می توان گفت که هر دو نوع برنامه ی تمرینی سبب کاهش التهاب می شوند و اثرات ضد التهابی و محافظتی بر روی قلب ایفا می کنند.