مقایسه توانایی راه رفتن، زاویه لوردوز و کایفوز در مردان سالمند ورزشکار و غیرورزشکار

با بالا رفتن سن مشکلات نیز افزایش می یابد و سالمندان را در سطوح مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه توانایی راه رفتن، زاویه لوردوز و کایفوز در مردان سالمند ورزشکار و غیرورزشکار بوده است.
در مطالعه کاربردی حاضر از نوع نیمه تجربی تعداد 54 آزمودنی با میانگین سنی 30/ 4±37/ 64 سال، قد 63/ 0±66/ 1 متر و وزن 57/ 10± 20/ 75 کیلوگرم انتخاب شدند و در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار قرار داده شدند. برای اندازه گیری زاویه کایفوز و لوردوز از خط کش منعطف به عنوان یک روش اندازه گیری غیرتهاجمی و معتبر استفاده شد (اعتبار و روایی r=84-97 درصد). توانایی راه رفتن با آزمون راه رفتن با حداکثر سرعت، آزمون 10 متر راه رفتن با مانع، آزمون زمان برخاستن و رفتن و آزمون 6 دقیقه راه رفتن ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد (05/ 0≥p).
آزمودنی های با سابقه فعالیت ورزشی از توانایی بهتر راه رفتن و از زاویه کایفوز کم تر معنی داری نسبت به آزمودنی های غیرورزشکار برخوردار بودند بنابراین خم شدگی قامت سالمندان ورزشکار به جلو کم تر بود. ارتباط لوردوز با توانایی راه رفتن در گروه غیرورزشکار و ارتباط کایفوز با توانایی راه رفتن در هر دو گروه معنی دار نبود. ارتباط لوردوز کمری با ده متر راه رفتن با مانع (P=0.010) و زمان برخاستن و رفتن (027 /0=p) در گروه ورزشکار معنی دار بود ولی با آزمون های 6 دقیقه راه رفتن (792/ 0=p) و راه رفتن با حداکثر سرعت (058/ 0=p) معنی دارنبود.
یافته های پژوهش بر ارائه تمرینات منظم فعالیت ورزشی سالمندان تاکید می نماید زیرا ورزش می تواند بر توانایی راه رفتن و میزان زاویه کایفوز آنان اثرات مثبتی داشته باشد.