ویژگی های اپیدمیولوژیک و تعیین کننده های مرگ و میر سندرم حاد کرونر در ایران

سندرم حاد کرونر شامل سکته قلبی با و بدون بالارفتن قطعه ST و آنژین ناپایدار می باشد. ویژگی های اپیدمیولوژیک این بیماران و عوامل تعیین کننده مرگ و میر آن ها در ایران تا کنون بررسی نشده است. این مطالعه با هدف تعیین ویژگی های بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونر و تعیین کننده های مرگ و میر آن ها در ایران انجام گردیده است.
مطالعه حاضر به صورت هم گروهی آینده نگر مبتنی بر بیمارستان بوده است. هم گروه بیماران با توجه به تاریخ ابتلا به سندرم حاد کرونر و تاریخ بستری در بیمارستان، مدت بستری و تاریخ ترخیص از بیمارستان به دلیل مرگ یا بهبودی نسبی تعریف شد. بیماران از تاریخ تشکیل هم گروه تا زمان رخداد واقعه پیگیری شدند. در این مطالعه از اطلاعات 20750 بیمار مبتلا به سکته های قلبی کلیه بیمارستان های دارای بخش قلب در 31 استان ایران به عنوان هم گروه استفاده شد. برای تعیین فاکتورهای مرتبط با مرگ و میر بیماران از رگرسیون کاکس (مدل مخاطرات تناسبی) و محاسبه نسبت مخاطره استفاده شد.
میزان بروز مرگ در هزار شخص- سال در بیماران پی گیری شده سکته قلبی با و بدون بالا رفتن قطعه ST به ترتیب 4/ 3698 و 3/ 4573 در هزار نفر– سال بود. میانگین و انحراف معیار سن بیماران مبتلا به سکته قلبی با بالا رفتن قطعه ST 13/1± 60/5 سال و در بیماران بدون بالارفتن قطعه ST 13/4± 9/62 سال بود. شیوع دیابت نوع دو و فشارخون بالا به ترتیب در بیماران 2/ 22درصد و 5 /35درصد بود. شیوع سکته قلبی با بالا رفتن قطعه ST در بیماران 8/ 75درصد و شیوع سکته قلبی بدون بالا رفتن قطعه ST در بیماران 2/24درصد بود. سن بالاتر از 84 سال، جنسیت زن، بی سوادی، عدم دریافت درمان ترومبولیتیک، سابقه خانوادگی، درد قفسه سینه قبل از ورود به بیمارستان و درد مقاوم به درمان، انسداد شاخه راست قلب، تاکیکاردی بطنی، سکته قلبی با بالارفتن قطه ST، نارسایی قلب و دریافت آنژیوپلاستی مهم ترین تعیین کننده های مرگ بیماران بودند.
الگوی غالب نوع سکته در بیماران ایرانی، سکته قلبی با بالا رفتن قطعه ST بود. گزارش ویژگی های بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونر و عوامل تعیین کننده مرگ و میر در آن ها می تواند در اتخاذ استراتژی و تصمیم گیری کارکنان نظام سلامت و نحوه ارزیابی، پایش، مراقبت و درمان و نحوه برخورد با بیماران کمک کننده باشد. از جمله استراتژی های مهم می توان آموزش به مردم برای مراجعه به اورژانس در صورت داشتن علائم سندرم کرونر حاد و دسترسی و دریافت درمان در وقت طلایی و پیشگیری از مرگ های قابل اجتناب را نام برد.