اثر پوترسین بر رشد، فتوسنتز و ترکیبات آلکالوئیدی گیاه دارویی تاتوره (Datura stramonium L.) در پاسخ به تنش شوری تحت شرایط هیدروپونیک

امروزه کشت گیاهان دارویی در شرایط گلخانه ای و استفاده از راهکارهای مناسب جهت بهبود پاسخ به تنش های محیطی از یک سو و افزایش رشد و ترکیبات دارویی از سوی دیگر، مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، اثر پوترسین برون زاد بر میزان مقاومت گیاه تاتوره به تنش شوری از طریق مطالعه پارامترهای رشد، رنگیزه های کلروفیل a و b، کربوهیدرات های محلول و ترکیبات آلکالوئیدی ریشه و اندام هوایی گیاه مورد بررسی قرار گرفت. بذرهای گیاه تاتوره ابتدا در مخلوط خاک و ماسه کشت شدند. بعد از گذشت 35 روز، گیاهان از محیط خاک و ماسه به محلول غذایی هوگلند منتقل شدند. به محلول هوگلند، بسته به نوع تیمار، مقادیر مختلفی از نمک کلرید سدیم (صفر، 20، 40 و 60 میلی مولار) و پوترسین (01/0 و 05/0 میلی مولار) در قالب 10 تیمار به شکل مستقل و ترکیبی بر اساس طرح بلوک های کامل تصادفی اضافه شد. پس از گذشت 15 روز، اندام هوایی و ریشه گیاهان تحت تیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نمک، طول، وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی و میزان کلروفیل a و b کاهش یافت. از سوی دیگر، وزن تر و خشک اندام هوایی، کلروفیل a و b و میزان کربوهیدرات های محلول و ترکیبات آلکالوئیدی با کاربرد پوترسین در محیط حاوی نمک روند صعودی معنی داری را طی نمود. این تحقیق، نقش مثبت کاربرد پوترسین برون زاد در بهبود شاخص های رشد و افزایش رنگیزه های کلروفیلی، قندهای محلول و ترکیبات آلکالوئیدی گیاه تاتوره در شرایط تنش شوری را تایید کرد..