واکنش های فیزیولوژیکی گیاه عدس (Lens culinaris Medik) به تنش شوری و محلول پاشی با سالیسیلیک اسید

در بین تنش های محیطی، شوری عامل محدودکننده مهمی در تولید حبوبات در دنیا به شمار می آید. در این پژوهش، برهم کنش کلرید سدیم و اسید سالیسیلیک بر پارامتر های فیزیولوژیک گیاه عدس به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. گیاهان شامل سه رقم عدس (کیمیا، کرمانشاه و گچساران)، در معرض غلظت های مختلف کلرید سدیم (0، 60 و 120 میلی مولار) و محلول پاشی توسط اسید سالیسیلیک (0، 2/ 0 و 5/ 0 میلی مولار) قرار گرفتند. در گیاهانی که تنها در معرض کلرید-سدیم قرار داشتند، در مقایسه با گیاهان شاهد، با افزایش غلظت کلرید سدیم، پارامتر هایی مانند کلروفیل، کاروتنوئید و محتوای نسبی آب کاهش و مقدار قند های محلول، نشت الکترولیت، مالون دی آلدهید، پرولین و تجمع یون سدیم افزایش یافت. اما گیاهانی که در معرض همزمان کلرید سدیم و اسید سالیسیلیک قرار داشتند، در مقایسه با گیاهانی که تنها در معرض کلرید سدیم بودند، در غلظت های یکسان کلرید سدیم، رنگیزه های فتوسنتزی و محتوای نسبی آب آن ها بیشتر و از میزان قند های محلول، نشت الکترولیت، مالون دی آلدهید، پرولین و یون سدیم کاسته شد. این نتایج نشان می دهد که محلول پاشی اسید سالیسیلیک سبب افزایش بردباری به تنش شوری و کاهش اثر های مضر کلرید سدیم در گیاه عدس می شود. همچنین رقم کیمیا در سطوح بالای کلریدسدیم و محلول پاشی با 2/ 0 میلی مولار سالیسیلیک اسید بیشترین محتوای نسبی آب، پرولین، قندهای محلول، کلروفیل و کاروتنوئید را داشت.