روایت پردازی افسانه ها و اسطوره ها در سروده های مهدی اخوان ثالث و بدر شاکر السیاب

روایت، چه در شکل داستان منثور و چه به شکل منظوم آن در جهان بی شمار است و نوع نگاه راوی (شاعر یا نویسنده) برای بیان روایت، سبب گوناگونی در شکل روایت های ادبی شده است. بیان روایی افسانه ها و اسطوره ها در شعر به منظور تاثیر بیشتر در مخاطب و نیز فراهم آوردن بستری مناسب برای بیان آنچه که به دلیل شرایط سیاسی و اجتماعی حاکم بر جامعه، بازتاب و بازگویی بی پرده و صریح آن توسط هنرمند امکان پذیر نیست، در سروده های بسیاری از شاعران متعهد چشمگیر است.
پژوهش پیش رو، جستاری است در روایت پردازی افسانه ها و اسطوره ها در آثار روایی دو شاعر نوگرای معاصر ایرانی و عراقی، مهدی اخوان ثالث و بدر شاکر السیاب که نشان می دهد سروده های روایی این دو شاعر، نه بازسازی افسانه ها و اسطوره ها بلکه بیان مضمون و مفهومی امروزی در قالب داستانی اسطوره ای است. اخوان و سیاب از اسطوره برای بیان اهداف انقلابی خود بهره می گیرند اما شکست آمال و آرزوهای انقلابی، سبب چیرگی یاس و ناامیدی بر روح آن ها می شود و در چنین اوضاعی، فضای حماسی اسطوره ها به روایت درد و رنج توام با ناکامی و ناامیدی تبدیل می گردد.