اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودمراقبتی و نشانه های افسردگی و اضطراب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2: یک مطالعه موردی

دیابت یک بیماری مزمن با عوارض نامطلوب است. علاوه بر عوارض جسمی، برخی مشکلات روانشناختی به ویژه افسردگی و اضطراب در افراد مبتلا به دیابت شایع است. هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودمراقبتی و نشانه های افسردگی و اضطراب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 است.
این پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی اجرا گردید. این مطالعه بر روی 3 نفر از زنان دیابتی مراجعه کننده به انجمن دیابت شهر تبریز طی سال 1392 که در خرده مقیاس افسردگی و اضطراب مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) در طبقه شدید و خیلی شدید قرار می گرفتند، انجام شد. مراحل مداخله در 8 جلسه به صورت انفرادی بر روی شرکت کنندگان اجرا شد. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه خلاصه ای از رفتارهای مراقبت از خود (SDSC) و DASS استفاده شد.
میزان درصد بهبودی، اندازه اثر و هم چنین تحلیل های نموداری نشان داد که درمان شناختی رفتاری موجب افزایش رفتارهای خودمراقبتی، کاهش نشانه های افسردگی و کاهش نسبی نشانه های اضطراب در زنان مبتلا به دیابت نوع دو می شود.
متخصصان بالینی با بهره گیری از مداخله های روانشناختی موثر از جمله درمان شناختی رفتاری می توانند موجب افزایش خلق، کاهش اضطراب و پایبندی بیشتر به توصیه های درمانی شوند و از این طریق به پیشگیری از عوارض دیابت کمک کرده و گامی موثر در جهت افزایش سطح بهداشت روانی و جسمی این بیماران بردارند.