مقایسه تاثیر فعالیت ترکیبی استقامتی مقاومتی در مقابل مقاومتی استقامتی بر هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی-1 دختران نابالغ غیر ورزشکار

اثرات آنابولیک فعالیت ورزشی در کودکان و نوجوانان به واسطه هورمون رشد (GH) و عوامل رشد شبه انسولینی (IGF-I) روی می دهند. مطالعه حاضر به تعیین تاثیر فعالیت ترکیبی استقامتی مقاومتی در مقابل مقاومتی استقامتی بر عوامل رشدی دختران نابالغ غیرورزشکار می پردازد.
در این مطالعه نیمه تجربی، 16 دختر نابالغ (11-9 ساله) شهر تبریز پس از همگن سازی به لحاظ شاخص های توان هوازی و آمادگی عضلانی، به طور تصادفی به دو گروه فعالیت استقامتی مقاومتی (گروه اول) و گروه مقاومتی استقامتی (گروه دوم) تقسیم شدند. فعالیت هر دو گروه شامل یک بخش استقامتی (20 دقیقه فعالیت هوازی با شدت 70-60 درصد VO2max روی تردمیل) و یک بخش مقاومتی (شامل حرکات جلو بازو، پشت بازو، پرس سینه، پروانه، بازکردن زانو، پرس پا با شدت 60 درصد یک تکرار بیشینه، یک ست با 12-10 تکرار) با ترتیب اجرای متفاوت بود. قبل، بلافاصله و 2 ساعت بعد از فعالیت مقادیر GH و IGF-1 اندازه گیری شد.
سطوح GH در هر دو گروه بلافاصله بعد از فعالیت (39/ 3 در مقابل 8/ 1 نانوگرم بر میلی لیتر) نسبت به شرایط استراحتی (77/ 0 در مقابل 72/ 0 نانوگرم بر میلی لیتر) افزایش معنی داری یافت (017/ 0=P). با این حال، سطوح (GH (0/97 در مقابل 18/ 0 نانوگرم بر میلی لیتر) به طور قابل توجهی پس از 2 ساعت کاهش یافت (012/ 0=P). افزایشGH در گروه استقامتی مقاومتی بالاتر از گروه مقاومتی استقامتی بود. سطوح IGF-1 در دو گروه تمرین، قبل، بلافاصله و 2 ساعت بعد از فعالیت، اختلاف معنی داری نداشت.
بر اساس نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد تمرین ترکیبی استقامتی مقاومتی گزینه ی تمرینی مناسب تری برای افزایش ترشح عوامل رشدی دختران نابالغ غیرورزشکار باشد.