ارزیابی اثر توام آنتی بیوتیک فسفومایسین و اسانس آویشن بر روی جدایه های مقاوم به متی سیلین استافیلوکوکوس اورئوس

اغلب جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین نسبت به بسیاری از دیگر آنتی بیوتیک ها نیز مقاوم می باشند و به دلیل مقاومت دارویی چندگانه می توانند عامل عفونت های صعب الاعلاج باشند. پایش و کنترل این جدایه های مقاوم یک ضرورت همیشگی است. فسفومایسین آنتی بیوتیک وسیع الطیفی است که ساخت پپتیدوگلیکان دیواره سلولی باکتری را مهار می کند و در کنترل عفونت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین مفید است. به دلیل گسترش توانایی این باکتری در ایجاد مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ها و قابلیت سازگاری و بقا در محیط های حاوی آنتی بیوتیک انجام مطالعات به منظور یافتن مواد طبیعی برخوردار از خواص ضد میکروبی، جهت استفاده در درمان عفونت های استافیلوکوکی ضروری است. آویشن دارای اثرات ضد میکروبی بوده و تاثیر آن به روی استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین قبلا نشان داده شده است. در مطالعه حاضر کاربرد توام فسفومایسین و اسانس آویشن در تشدید اثر ضد میکروبی یکدیگر در شرایط آزمایشگاهی بر روی جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین موردبررسی قرار گرفت.
46 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین از نمونه های بالینی با منبع انسانی و دامی جدا گردید. مقادیر حداقل غلظت مهارکننده رشد و حداقل غلظت کشنده آنتی بیوتیک فسفومایسین از طریق رقیق سازی متوالی آنتی بیوتیک در محیط کشت مایع در دامنه غلظتی حدفاصل 1 – 128 میکروگرم / در میلی لیتر برای هر جدایه تعیین گردید. حداقل غلظت کشنده اسانس آویشن با افزودن مقادیر حجمی مختلفی از اسانس در دامنه غلظت 10 الی 078/0 درصد در محیط کشت مایع به دست آمد. برای سنجش تاثیر توام آنتی بیوتیک و اسانس نیز غلظت های مختلف اسانس آویشن در محیط کشت مولر هینتون براث تهیه گردید و سپس غلظت تحت حداقل غلظت کشنده از فسفومایسین به لوله ها اضافه شد. کلیه رقت ها با CFU/ml 106× 5/1 باکتری تلقیح شد و در طول شب در 37 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری شد. بدین ترتیب حداقل غلظت کشنده آنتی بیوتیک در حضور اسانس تعیین شد.
از 46 جدایه مقاوم به متی سیلین استافیلوکوکوس اورئوس 15 درصد نسبت به تمامی غلظت های موردمطالعه از فسفومایسین حساس و 2 درصد مقاوم بودند، درکل 5/43 درصد جدایه ها مقاوم و 5/56 درصد جدایه حساس نسبت به فسفومایسین در نظرگرفته شد. جدایه ها به غلظت های مختلفی از اسانس آویشن حساس بودند. در بررسی اثر هم افزایی بین آنتی بیوتیک فسفومایسین و اسانس آویشن، در 4/97 درصد از جدایه ها اثر هم افزایی مشاهده شد.
بحث: با توجه به اثر ضد میکروبی اسانس آویشن بر روی جدایه های تحت بررسی در مطالعه حاضر و با توجه به خاصیت هم افزایی اسانس آویشن و آنتی بیوتیک فسفومایسین بر روی اکثر جدایه های مقاوم استافیلوکوکوس اورئوس، می توان با انجام مطالعات بیشتر و تکمیلی، کاربرد همزمان این دو ترکیب را حداقل به عنوان مواد ضدمیکروبی در فرمولاسیون ترکیبات موضعی پیشنهاد نمود.