مقایسه تاثیرات کوتاه مدت و ماندگاری 24و 48 ساعته سه نوع روش کششی ایستا، پویا و PNF بر انعطاف پذیری عضلات همسترینگ

جهت اجرای موثرتر مهارت های ورزشی، پیشگیری از آسیب واحد تاندونی- عضلانی، و درمان صحیح آگاهی از روش های مختلف کششی و بکارگیری موثرترین و راحت ترین آنها جهت ایجاد انعطاف پذیری امری بدیهی است. در این تحقیق، اثرات کوتاه مدت و ماندگاری سه روش کشش Proprioceptive Neuromuscular Facilitation: PNF، ایستا، و پویا بر انعطاف عضلات همسترینگ دانش آموزان پسر مطالعه شد. مطالعه نیمه تجربی و دارای پیش و سه پس آزمون بود. نمونه گیری از نوع خوشه ایدر دسترس و مشتمل بر 168 پسر دبیرستانی سالم بود(سن 07/0 ± 7/15، قد 56/0 ± 2/171، وزن 14/1 ± 9/63. (گروه های تحقیق شامل چهار گروه از این قرار بود: گروه PNF 42 نفر، گروه ایستا 43 نفر، گروه پویا41 نفر، و گروه کنترل 42 نفر. گروه های تحقیق به مدت سه روز در تحقیق شرکت نمودند. از گروه های تمرینی پس از یک جلسه کشش سه پس آزمون به عمل آمد. تحلیل واریانس برای داده های تکراری نشان داد که انعطاف عضلات همسترینگ گروه های تحقیق دارای تعامل است. به این معنا که انعطاف عضلات همسترینگ در گروه های تمرینی به طور معناداری پیشرفت داشتند، اما در گروه شاهد بدون تغییر ماندند (05/0 ≥ p)همچنین آزمون توکی نشان داد که تاثیر کوتاه مدت و ماندگاری این تاثیر در اثر دو روش کشش PNF و ایستا همسان و معنادار هستند (05/0≥ p) در حالی که ماندگاری تغییرات کوتاه مدت انعطاف عضلات همسترینگ در گروه پویا پس از گذشت 24 ساعت ماندگار نبود876/0 P= طبق یافته های پژوهش، اثر کوتاه مدت کشش در هر سه گروه تمرینی با گروه کنترل اختلاف معنا دار داشت. و در ماندگاری 24 و 48 ساعته، کشش PNF و ایستا با اخ ت لاف معنا داری نسبت به کشش پویا برتری داشتند. در مجموع کشش PNF و ایستا کارآمدتر از کشش پویا می باشند.