بررسی حساسیت و ویژگی پروتئین واکنشگر C و لکوسیتوز در تشخیص آپاندیسیت حاد و انواع آن

آپاندیسیت حاد به عنوان شایعترین عمل جراحی اورژانس مطرح است. از آن که تشخیص و درمان به موقع آپاندیسیت بسیار ضروری است و همچنین بعضی از بیماری ها علائم آپاندیسیت را تقلید می کنند و میزان آپاندوکتوی منفی (30-15 درصد) هم بالاست. لذا جراحان با بهره گیری از امکانات پاراکلینیکی سعی در افزایش دقت تشخیص آپاندیسیت دارند. هدف اصلی این مطالعه بررسی حساسیت و ویژگی پروتئین واکنشگر C (CRP) در تشخیص آپاندیسیت حاد و انواع آن و مقایسه ی آن با آزمایشات روتین از قبیل تعداد گلبول های سفید و درصد نوتروفیل ها است.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی، نمونه های خون 191 بیمار که با تشخیص آپاندیسیت حاد در بیمارستان بعثت همدان جراحی شده بودند به منظور اندازه گیری CRP مورد آزمایش قرار گرفت. پس از جراحی نمونه ها توسط پاتولوژیست بررسی شدند و یافته های پاتولوژی به عنوان استاندارد طلائی در نظر گرفته شد. سپس با استفاده از نتایج آزمایشات و پاتولوژی حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی تست های CRP، WBC و توتروفیلی اندازه گیری شد. داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS-14 و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
74/3 درصد بیماران مرد و 25/7 درصد زن بودند و میانگین سنی افراد 3/4±26 سال بود. شایعترین علامت بیماران بی اشتهایی (95/2 درصد) و شایعترین نشانه ی آنها تندرنس موضعی (95/8 درصد) و شایعترین مرحله ی پاتولوژی چرکی حاد (64/9 درصد) بود. 13/08 درصد بیماران جراحی شده، آپاندکتومی نرمال داشتند که 35 درصد در زنان و 6 درصد در مردان بود. حساسیت و ویژگی CRP، WBC و نوتروفیلی به ترتیب برابر با: 98/1 درصد، 61/5 درصد، 84/8 درصد، 50 درصد، 93/3 درصد، 19/2 درصد بود.
با توجه به نتایج حاصله، تست CRP هم در تشخیص بیماری و هم در یافتن موارد آپاندکتومی منفی، دارای ارزش بالایی است. اما به عنوان یک تست انحصاری قابل اتکا نیست. لذا قرار دادن CRP به عنوان یک معیار پاراکیلینیک در کنار سایر معیارهای سیستم نمره دهی آلوارادو می تواند در تشخیص آپاندیسیت بسیار کمک کننده باشد.