نقد مطالعات گونه شناسی دینداری و ارائه چارچوبی نو

بررسی های چندگانه در سطوح و جوانب مختلف مطالعات گونه شناسی دینداری داخلی نشان می دهد که این پژوهش ها فاقد الگویی جامع و منطقی برای گونه شناسی دینداری اند. این فقدان الگو و چارچوب مطالعه از حیث منطق، فرایند و روش مطالعه، تحقیقات پیشین در این زمینه را دچار آشفتگی های عدیده و نقایص جدی ساخته است. احراز این مدعا، مستلزم مرور و نقادی تحقیقات گونه شناسی دینداری به منظور دستیابی به الگویی برای مطالعات گونه شناسی دینداری آتی است. نتایج این تتبع و نقادی، در پژوهش حاضر نشان می دهد، نقایص مطالعات پیشین، ناظر بر: عدم تعریف دقیق مفاهیم، عدم اشاره به شیوه، موضوع و معیار گونه شناسی، تشریح نساختن مسیر مطالعه و نهایتا فاقد منطق بودن این گونه شناسی ها است. این پژوهش با ارائه «نقشه پیشینه» مطالعات گونه شناسی دینداری، راهکارهایی را جهت رفع این کاستی ها پیشنهاد نموده و نهایتا چارچوب پیشنهادی خود را برای مطالعات گونه شناسی دینداری ارائه می نماید.