حذف اورانیوم و توریم از آب های آلوده با استفاده از پوست میگو

در کار حاضر پوست میگو به عنوان جاذب برای حذف یون های اورانیوم و توریم به عنوان نمونه ای از آلاینده های یونی رادیواکتیو از محلول-های آبی به کار برده شد. تاثیر پارامترهای مختلفی نظیر pH، زمان تماس جاذب با یون های فلزی، غلظت اولیه یون های فلزی و مقدار جاذب بر روی فرآیند حذف بررسی شدند. نتایج تایید می کند که کارآیی جذب وابسته به pH محلول آبی می باشد و در pH برابر 5 بهترین کارایی را دارد. در شرایط بهینه زمان تماس 10 دقیقه، مقدار 3 گرم جاذب، 100 میلی لیتر محلول با غلظت اورانیوم و توریم 100 میلی گرم بر لیتر مقدار حذف یون ها به ترتیب 99 و 80 درصد حاصل شد. در بین مدل های سینتیکی شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم، معادله ساده ایلویچ و تابع توان، داده های تجربی مطابقت خوبی را با مدل سینتیکی شبه مرتبه دوم داشتند. در مطالعه ایزوترم جذبی فرآیند، داده ها نشان می دهد که فرآیند جذب برای یون های اورانیوم از هم دمای لانگ مویر و یون های توریم از هم دمای فروندلیچ پیروی می کنند.