برداشت سیمون دو بووآر از روانکاوی فروید

در جریان تحقیقات خود در رابطه با موضوع پایان نامه که بررسی تکنیک رمان نویسی در آثار سیمون دو بووآر بوده است، متوجه دوگانگی و تناقضی شدیم که نویسنده ما در دریافت روانکاوی فروید از خود نشان داده است. بووآر در کتاب جنس دوم به بررسی روانکاوی پرداخت. او در این اثر ضرورت اصلاح و بازنگری تئوری های روانکاوانه را از دیدگاه فمینستی مطرح ساخت. فراگیری رمز و راز زنانگی مانع می شود که زن بتواند از امکانات و ماهیت طبیعی خود فراتر برود. او تمایل دارد که نهادی کارگزار (sujet) باشد ولی به نهادی کارپذیر (objet) مبدل می شود. نزد زن یک جهش وجودی به چشم می خورد که البته عینی و ملموس نمی شود و در حد انتزاع باقی می ماند، یک تمایل انتزاعی برای آزادی و استقلال طلبی. بووآر پیشداوری و حکم های انعطاف ناپذیر روانکاوانه را از سوی مردان مورد انتقاد قرار می دهد به ویژه نزد فروید که در آن زن رویه منفی مرد به شمار می آید. بووآر این روش را که در آن جنسیت همچون یک داده گریزناپذیرست به وضوح رد می کند. هر چند که انتقادات بووآر در این باب فراوان است، ولی این امر سبب نمی شود که او مسائل روانکاوی را به کلی رد کند، بلکه نیاز به یک بازنگری در بخشی از این مسائل را ضروری می داند: میان دیدگاه روانکاوانه و چشم انداز اصول اعتقادی اگزیستانسیالیسم که مورد پذیرش بووآر است، او در رابطه با بخشی از موارد روانکاوی با فروید هم عقیده است ولی در خصوص تفسیر آن قضایا با وی اختلاف نظر دارد. ما در این مقاله سعی کرده ایم تا بازنگری مسائل روانکاوی را از دیدگاه بووآر روشن سازیم.