مروری بر ارتباط آلرژن های قارچی با آلرژی و بیماری های تنفسی

ارتباط قارچ ها با آسم و دیگر بیماری های راه های هوایی از دیر باز شناخته شده است. برخلاف گرده های گیاهی که فقط، عامل آلرژی تیپ یک ازدیاد حساسیت می باشند، قارچ ها مسبب تعداد زیادی از انواع آلرژی از جمله: آلرژیک برونکوپلمونری میکوزیس (Allergic bronchopulmonary mycoses-ABPM)، رینیت، سینوزیت آلرژیک و پنومونی ناشی از پرحساسیتی می باشند. از میان قارچ ها، آسپرژیلوس فومیگاتوس شایعترین عامل بیماری های ریوی آلرژیک شدید ناشی از قارچ ها می باشد. یکی از این بیماری ها، آسپرژیلوز برونکوپلمونری آلرژیک (ABPA Allergic Bronchopulmonary Aspergillosis) است. ABPA را مرتبط با آسیب های مزمن ریوی و وخیم تر شدن عملکرد ریوی در افراد با آسم مزمن و سیستیک فیبروزیس می دانند. تشخیص ABPA بر اساس یافته های آزمایشگاهی و کلینیکی چالش برانگیز بوده و سرولوژی در میان نتایج آزمایشگاهی از اهمیت بالاتری در تشخیص ABPA برخوردار می باشد. مطالعات صورت گرفته با استفاده از آلرژن های نوترکیب نشان داده است که پاسخ های IgE اختصاصی نسبت به چهار آلرژن (Asp f 2، 4، 6، 8) برای ABPA اختصاصی بوده و قادر به افتراق سرولوژیکی ABPA از سایر حساسیت های نسبت به آسپرژیلوس فومیگاتوس می با شند. به هر حال جهت مشخص شدن آلرژنیسیته کامل عصاره قارچی نیاز است که آلرژن های نوترکیب بیشتری تولید شود و مورد ارزیابی کلینیکی قرار گیرند. همچنین همراه با رشد سریع دانش در مورد ساختار سه بعدی آلرژن ها، آگاهی عمیق انسان درباره نقش هریک از ساختارها در پاتوفیزیولوژی آلرژی ها از جمله ABPA و یا توسعه مجموعه ای از آلرژن ها که احتمال استفاده از آنها در ایمونوتراپی وجود دارد بدست آمده است.