تاملی بر نظریه آموزشی انسانگرایانه و دلالتهای آن بر عناصر چهارگانه برنامه درسی،معلم، دانش آموز و محیط آموزشی

متغیرهای گوناگونی در فرایند آموزش و تدریس دخالت دارند که این متغیرها به طور عمده شامل معلم، یادگیرنده، برنامه درسی و محیط آموزشی می باشند. گوناگونی متغیرها و موضع گیری های متفاوت در خصوص ویژگی های آن ها نشان از دشواری و پیچیدگی فرایند آموزش و تدریس است. ارائه راهنمای عملی مناسب برای این فرایند مستلزم تبیین بهتر ویژگی ها و ماهیت هرکدام از عناصر چهارگانه است که نظریه های آموزشی جهت تحقق آن می کوشند. در این مقاله نظریه آموزشی انسان گرایانه با روش مطالعه کتابخانه ای موردبررسی قرارگرفته است و مطالعه نشان داد که نظریه آموزشی انسان گرایانه ریشه در مکتب فلسفی اگزیستانسیالیسم و مکتب روان شناسی انسان گرایانه داشته است و بر اساس آن نظریه هرکدام از عناصر چهارگانه موقعیت آموزشی ویژگی های خاصی را پیدا می کنند و موضوع دیگر اینکه از بین 4 عنصر، یادگیرنده در موقعیت آموزشی انسان گرایانه عنصر کلیدی محسوب می شود و کانون توجه نظریه آموزشی انسان گرایانه، یادگیرنده است که تعیین نقش معلم، برنامه درسی و محیط آموزشی متاثر از یادگیرنده و نیازهای وی صورت می گیرد.