اثربخشی طرح واره درمانی گروهی در راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان دانشجویان دارای نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی در راهبردهای تنظیم شناختی هیجان دانشجویان دارای نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی بود.
روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و همراه با گروه کنترل و آزمایش به صورت پیش آزمون- پس آزمون بود. بدین منظور 20 نفر از دانشجویان پسر دارای نشانه های اضطراب اجتماعی دانشگاه اصفهان به شیوه هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایشی طی هشت جلسه تحت مداخله با رویکرد طرحواره درمانی گروهی قرار گرفت و گروه کنترل چنین مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش مقیاس راهبردهای تنظیم شناختی هیجان- فرم کوتاه (CERQ-SHORT FORM) بود.
نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که طرحواره درمانی، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان را افراد گروه آزمایش به طور معناداری بهبود می بخشد. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر ابعاد راهبردهای تنظیم شناختی هیجان شامل ملامت خویشتن، ملامت دیگران، ارزیابی مجدد مثبت، فاجعه سازی، نشخوارگری و تمرکز مجدد بر برنامه ریزی موثر است.
از طرحواره درمانی برای بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و درمان اختلال اضطراب اجتماعی و همچنین درمان بیماری هایی که تنظیم هیجان به عنوان یک متغیر میانجی نقشی اساسی در تداوم و پیدایش آن ها دارد، سود جست.