عراق و کنش و واکنش های ایران و آمریکا

ایران و آمریکا در طول دهه های گذشته روابطی پرتنش و رویارویی های استراتژیک مهمی را در خاورمیانه تجربه کرده اند. حمله آمریکا و فروپاشی رژیم بعث در عراق باعث شد تا آمریکا به اصلی ترین بازیگر خارجی در این کشور تبدیل شده و برای پایه گذاری و پیشبرد روند نوینی از دولت سازی در این حوزه تلاش کند. اما به تدریج و به موازات رویارویی آمریکا با ناکامی ها و چالش هایی مهم در عراق، ایران نیز به عنوان بازیگری اثرگذار در عراق مطرح شد. بر این اساس نوع روابط ایران و آمریکا در عراق با توجه ویژگی های خاص این کشور به موضوعی تعیین کننده در معادلات منطقه ای تبدیل شد. بر خلاف دیدگاه های مبتنی بر تطابق و همکاری های استراتژیک و یا رقابت و رویارویی تمام عیار بین ایران و آمریکا در عراق، در این نوشتار بر این موضوع تاکید می شود که به رغم رقابت ها و تعارضات استراتژیک بین ایران و آمریکا در عراق، تنگناها و محدودیت های ژئوپلیتیک درون عراق و محیط منطقه ای، دو کشور را به برخی همکاری های تاکتیکی و غیرمستقیم به منظور جلوگیری از فروپاشی سیاسی و امنیتی در عراق پس از صدام وادار کرد. در نتیجه با متاثر شدن اهداف و رقابت های استراتژیک ایران و آمریکا در عراق از چالش ها و تهدیدات نوظهور ناشی از محیط ژئوپلیتیکی خاص، حوزه هایی از همکاری و منافع نزدیک بین ایران و آمریکا در عراق بروز یافت.