بررسی تحمل به خشکی در ژنوتیپ های کنجد در مراحل مختلف رشدی

عامل اصلی کاهش عملکرد در محصولات کشاورزی، تنش خشکی است. این پژوهش در دو مرحله (مزرعه و گلخانه) به منظور بررسی تحمل به خشکی در ژنوتیپ های مختلف کنجد انجام شد. در مزرعه، آزمایش به صورت کرت های یک بارخرد شده بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. به طوری که سه سطح مختلف آبیاری به عنوان عامل اصلی و ژنوتیپ های گرگان، شیراز، مرکزی، بیرجند، ارزوئیه، سیرجان، اردستان و صفی آباد به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. تیمارهای مختلف آبیاری باعث اختلاف معنی داری بر همه صفات مورد مطالعه، به جز تعداد کپسول در بوته شد. ارزوئیه و گرگان به ترتیب با عملکرد 1/15 و 0/24 (تن درهکتار) بهترین و کمترین عملکرد دانه را نشان دادند. تحمل به تنش خشکی در مرحله گیاهچه ای، با سه سطح تنش خشکی (بر اساس 100، 80 و 60 درصد ظرفیت زراعی مزرعه) مورد بررسی قرار گرفت. تعداد برگ، طول ساقه و ریشه، وزن خشک ساقه و ریشه، وزن تر ساقه و ریشه، وزن خشک و وزن تر کل گیاهچه اندازه گیری گردید. بیشترین و کمترین وزن خشک گیاهچه به ترتیب متعلق به رقم ارزوئیه و گرگان با 0/015 و 0/002 گرم بود.