ولایت سیاسی و مشروعیت آن در قرآن

ولایت، مهمترین مفهومی است که در همه ابعاد زندگی ما (فردی و اجتماعی، دنیوی و اخروی، عبادی و سیاسی، حقوقی و قضایی و...) بیشترین آثار و ثمرات را دارد. ولایت، امری تضایفی است و صرفا در ارتباط جمعی میان اعضای جامعه تحقق می یابد و در عین حال، امری تشکیکی است که می-تواند در هر طرف به تناسب قدرت و موقعیتی که دارد، به صورت خاصی ظاهر شده و آثار ویژه و متفاوتی بر آن بار شود. ولایت، در فرهنگ و منابع دینی، اساسی ترین مبنا و نخستین بنیاد یک جامعه سیاسی است که ژرفایی عمیق و گستره ای وسیع دارد که همه شهروندان جامعه سیاسی را در وسیعترین سطح جمعیتی در بر می گیرد. ولایت، حقیقتی پیچیده و دارای وجوه مختلف حقیقی و اعتباری و ابعاد گوناگون روانشناختی و جامعه-شناختی است که به یک لحاظ می تواند جلوه عمیقی از محبت باشد و به لحاظ دیگر، تجلی عظیم قدرت و اقتدار اجتماعی و از جهت سوم، زیباترین چهره مصلحت سنجی و خیرخواهی برای جامعه و در چهارمین وجه، والاترین و برجسته ترین مظهر عبادت و خداپرستی و یا چشمگیرترین صورت استکبار و خودخواهی و قدرت پرستی باشد. هدف ما در این مقاله آن است که به توضیح وجوه و ابعادی از این واژه اقدام کنیم.