اسلام؛ دین رهایی بخش

نوشتار پیش رو، به بحث اسلام و خشونت می پردازد. بحث اسلام و خشونت، بحث دیرینه ای است، اما در پی تحولات یکی دو دهه اخیر در جهان، به ویژه جهان اسلام، رخ داده، توجه جهانیان، خصوصا غربی ها، بیشتر به این موضوع جلب شده است و بسیاری با استفاده از این وضعیت، تعالیم اسلامی را مورد هجمه قرار می دهند. نوشتار حاضر، دیدگاه های موجود درباره اسلام و خشونت و دلایل آنها را مطرح و بررسی، و در پایان، نویسنده دیدگاه برگزیده خود را ارائه می کند. بر اساس این دیدگاه، اسلام نه صرفا دین جنگ و خشونت است و نه صرفا دین صلح و نرمش. بسته به شرایط، اسلام از هر یک از این دو وضعیت برای رسیدن به هدف خود استفاده می کند. هدف اسلام، رهایی بشر از اسارت های درونی و بیرونی برای رسیدن به کمال و خودشکوفایی است. کمال انسان در بندگی خداست. بندگی خداوند اوج آزادگی است. وقتی انسان به مقام بندگی می رسد، خود را از رذایل تخلیه و به کمالات تحلیه می کند. اسلام با زدودن موانع بیرونی و درونی و فراهم آوردن زمنیه بندگی خدا، در واقع، از یک سو، انسان را که فطرتا به دنبال دینداری و عبودیت است، از سرگردانی و حیرانی نجات می بخشد و او را به سمت و سوی یک قطب خاص رهنمون می گردد و از سوی دیگر، او را با وصل کردن به وجود بیکران الهی از هر گونه محدودیتی می رهاند و قابلیت های او را به فعلیت می رساند.