همبستگی نمره خودارزیابی با مشاهده توانمندی تدریس پرستاران در آموزش به بیمار

خودارزیابی روشی مفید در تکامل حرفه ای دانش آموختگان علوم پزشکی است و باعث توجه پرستار به عملکرد بالینی خود و درنتیجه اصلاح کاستی ها می شود. مطالعه حاضر باهدف مقایسه نمرات خودارزیابی توانمندی تدریس پرستار در آموزش به بیمار با نمرات مشاهده آموزش به بیمار در بخش های قلب و سی سی یو بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 92 انجام شد.
این مطالعه تحلیلی- همبستگی بر روی 60 نفر از پرستاران شاغل در بخش های قلب و سی سی یو بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد به صورت در دسترس انجام گرفت. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه خودارزیابی توانمندی تدریس و چک لیست مشاهده آموزش به بیمار بود. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسان با نرم افزار SPSS انجام شد.
میانگین نمرات خودارزیابی پرستاران 05/2±31/15 و میانگین نمرات مشاهده آموزش به بیمار 20/2±63/12 بود که بین این دو، اختلاف معنادار آماری وجود دارد (001/0 (P= همبستگی نمرات ارزیابی به دو روش خودارزیابی و مشاهده توانمندی تدریس(1/r=0 و 11/0 p=) را نشان داد.
به طورکلی درک پرستاران از دانش و مهارت توانمندی تدریس خود بیش ازحد واقع بود که این منجر به عدم سعی در رفع نقایص توسط پرستاران و درنتیجه اختلال در حرکت به سمت ارتقاء کیفیت آموزش به بیمار می شود. بنابراین پیشنهاد می شود زمینه ایجاد خودارزیابی های واقعی توسط پرستاران مهیا شود.