مروری بر اثرات فلاونوئید ها بر دیابت

دیابت [1] یک سندرم اختلال متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین است. عوارض این بیماری شامل عوارض عروقی میکروواسکولار (Microvascular) مانند رتینوپاتی، نوروپاتی و نفروپاتی و عوارض ماکروواسکولار (Macrovascular) مانند بیماری شریان کرونر، بیماری های عروق محیطی و عروق مغزی می باشند. فلاونوئید ها ترکیبات پلی فنولی هستند که در گیاهان، سبزی ها و میوه ها به وفور وجود دارند. انواع آن ها شامل خانواده های فلاونول ها، فلاون ها، فلاونون ها، آنتوسیانین، فلاون-3 اول، ایزوفلاون و اشکال الیگومریک و پلی مریک هستند. این ترکیبات دارای ویژگی های ضدمیکروبی، ضدویروسی، ضد آترواسکلروزی، تقویت کننده ی قلبی، ضد دیابتی، ضد اکسیدانی و ضدالتهابی هستند.
مطالعه حاضر با جستجو به صورت مروری در پایگاه های اطلاعاتی فارسی Magiran، SID و انگلیسی Pubmed، Google scholars، Science Direct در طی سال های 2000تا 2014 انجام شد.
تحقیقات مختلف نشان داده است که فلاونوئید های مختلف قادرند قند خون را کاهش دهند و ترشح انسولین و حساسیت به آن را افزایش دهند. همچنین مصرف مواد غذایی سرشار از فلاونوئید ها و علاوه بر آن خوردن روزانه فلاونوئید ها می تواند به درمان بیماران دیابتی کمک کند. تاثیر مثبت فلاونوئیدها به دلیل افزایش میزان درون سلولی ویتامین c، پیشگیری از نفوذپذیری و پارگی مویرگ ها و تقویت سیستم ایمنی بدن است که همه ی این اثرات در بهبودی دیابت موثر می باشند. مصرف خوراکی فلاونوئیدها یکی از موثرترین راه ها برای اثرگذاری بر روی پانکراس و سلول های بتای آن و درمان دیابت است. از طرفی مصرف فلاونوئیدها که دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بالایی هستند باعث پاک سازی رادیکال های آزاد می شوند. همچنین فلاونوئیدها می توانند در برابر بیماری های قلبی عروقی به دلیل تعدیل عملکرد اندوتلیوم عروق، خواص ضد اکسیدانی و ضدالتهابی، القاء تولید نیتریک اکسید و انبساط عروق، مهار بیش فعالی پلاکت ها، مهار پرولیفراسیون و آنژیوژنز اثر محافظتی داشته باشند.
با توجه به مطالب بیان شده درمجموع می توان نتیجه گرفت که فلاونوئید ها با اثر آنتی اکسیدانی خود توانایی مهار استرس اکسیداتیو و دیابت ناشی از آن را دارد.