اثر بخشی آموزش خودنظم دهی بر کنش های اجرایی دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری

پژوهش حاضر اثربخشی آموزش خودنظم دهی برکنش های اجرایی (حافظه کاری وسازمان دهی) دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری مقطع ابتدایی شهرستان سقز را بررسی کرد. این مطالعه از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد مطالعه شامل دانش آموزان 8 و 9 ساله مبتلا به ناتوانی های یادگیری در شهر سقز بود. 60 دانش آموز با ناتوانی های یادگیری به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. دانش آموزان به صورت تصادفی به گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از آزمون اشکال پیچیده ری اوستریت (1942) و حافظه عددی مقیاس هوش وکسلر (1974) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادند گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه افزایش معناداری در نمره های برنامه ریزی سازمان دهی و حافظه کاری داشت.یافته ها نشان دهنده اثربخشی آموزش خودنظم دهی بر کنش های اجرایی دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری در مقطع ابتدایی بود.