مقایسه روش ارزشگذاری مبتی بر اطمینان و روش عادی: مورد کلاس دستور زبان انگلیسی

هدف از تحقیق حاضر بررسی روایی، اعتبار پیش بینی کننده و جانبداری نسبت به یک سبک شخصیتی و یک جنسیت خاص در روش ارزشگذاری مبتنی بر اطمینان بود. در این روش ارزشگذاری، بر اساس رتبه ای که آزمون دهنده به میزان اطمینان خود به درستی پاسخش می دهد، نمره ای مثبت یا منفی به او داده می شود. شرکت کنندگان در این تحقیق، که 49 دانشجوی رشته زبان انگلیسی در کلاس های دستور زبان انگلیسی بودند، هشت آزمون چهار گزینه ای را در طول یک نیمسال تحصیلی دریافت کردند. این آزمون ها هم به روش مبتنی بر اطمینان و هم به روش عادی ارزشگذاری شدند و روایی این دو مجموعه از نمرات با هم مقایسه شد. همبستگی هر یک از مجموعه نمرات با نمرات پایان نیمسال محاسبه شد. جانبداری نسبت به جنسیت و جانبداری نسبت به عزت نفس در مورد هشت آزمون مذکور نیز محاسبه شد. نتایج نشان داد که روایی دو مجموعه نمره با هم تفاوتی نداشت. نمرات مبتنی بر اطمینان اعتبار پیش بینی کننده بیشتری نسبت به نمرات عادی داشتند اما این تفاوت معنادار نبود. نمرات مبتنی بر اطمینان نسبت به جنسیت و میزان خاصی از عزت نفس جانبداری نداشتند. نتیجه ای که می توان از این تحقیق گرفت این است که ارزشگذاری مبتنی بر اطمینان به خوبی ارزشگذاری عادی است و انتخاب یکی از این روش ها به صلاحدید مدرس و شرایط تدریس بستگی دارد.