زبان‫شناسی انتقادی در قالب تحلیل گفتمان انتقادی‬‬‬‬‬‬

کتاب تحلیل گفتمان انتقادی، یک پژوهش یا رساله دکتری است که نویسنده بدون ذکر آن به چاپ‫اش همت گماشته است. از این‫رو فصل پنجم که خلاصه فصول چهارگانه کتاب است، زائد به‫نظر می‫رسد. کتاب به مباحث مختلف مربوط به نقش‫گرایی و صورت‫گرایی، تحلیل‫گفتمان و تحلیل متن در زبان‫شناسی می پردازد و با توجه به کاستی های رویکردهای مذکور در تجزیه و تحلیل متن، رویکرد جدید تحلیل گفتمان انتقادی را مطرح می کند و آن را کامل‫تر از بقیه در بررسی و تحلیل متون مختلف، به‫ویژه رسانه ها برمی‫شمارد.
کتاب آثاری از روزنامه های مختلف درباره چند رویداد و 30 متن انتخابی از آثار فلسفی، عرفانی و علوم تجربی را با استفاده از روش «تحلیل محتوا و تحلیل گفتمان» مورد بررسی قرار می دهد.
واقعیت این است که محقق در این کتاب از حوزه زبان‫شناسی فراتر نمی رود و تحلیل گفتمان انتقادی را گرایشی از زبان شناسی ذکر می‫کند. در حالی‫که تحلیل گفتمان انتقادی، گرایش مطالعاتی بین‫رشته ای و چندرشته ای است که علاوه بر زبان‫شناسی، علوم سیاسی، علوم اجتماعی و ارتباطات، نشانه‫شناسی و جامعه شناسی نیز در آن دخیل هستند. کتاب، نام روش و نظریه مورد بررسی در پژوهش را در عنوان خود دارد، ولی تناسبی بین محتوا و نام کتاب وجود ندارد.