بررسی انگل های زنبور عسل در منطقه ایلام و نقش احتمالی آنها در بروز پدیده ریزش زنبورها

این بررسی در سه فصل مختلف سال، بهار، تابستان و پاییز در زنبورستان های شهرستان ایلام انجام پذیرفت. در این مطالعه در هر فصل، از 30 زنبورستان و از هر زنبورستان از 10 درصد کل کندوها (مجموعا«450کندو) نمونه گیری گردیده و بر اساس آزمایشات رایج انگل شناسی مورد بررسی قرار گرفتند.
میزان آلودگی به واروا دستراکتور در فصول بهار، تابستان و پاییز به ترتیب 6/16%، 30% و 6/26% و میزان آلودگی به نوزما در فصول بهار، تابستان و پاییز به ترتیب 6/26%، 3/13%و 3/3% بوده است.
از هیچ کدام از نمونه ها انگل آکاراپیس وودی و مالپیگا موئبا ملیفیکه و گرگارین جدا نگردید. از 30 زنبورستان نمونه برداری شده، تعداد 13 زنبورستان (3/43%) دارای نشانه ریزش زنبور بودند. در 9 زنبورستان از 13 زنبورستان (23/69%) با نشانی های ریزش جمعیت، آلودگی به اسپور گونه های مختلف نوزما و 4 زنبورستان (7/30%) آلودگی به واروآ دستراکتور وجود داشته است و در 2 زنبورستان با سابقه CCDهیچ کدام از دو انگل فوق وجود نداشت.
در برخی زنبوستان های مورد مطالعه در این بررسی هر دو بیماری نوزموزیس و واروازیس وجود داشت. هر دو بیماری از مهم ترین بیماری های انگلی زنبور عسل می باشند که سالانه خسارات فراوانی را در دنیا به زنبورداران وارد می نمایند. آنالیز آماری در این بررسی نشان دهنده وجود ارتباط معنادار میان CCD و بیماری های انگلی(P=0.0005) بوده است.