انتقال دانش سلامت

انتقال دانش سلامت یک مسئله اصلی در ارتقاء عملکردهای آموزشی در حوزه سلامت است. با این حال هنوز شکاف بزرگی بین دانش سلامت تولید شده توسط محققین و دانش استفاده شده در عمل وجود دارد. مقاله حاضر یک مطالعه مروری است که از مرور مقالات چاپ شده، سایت های مرتبط و دانشگاه های معتبر جهان در زمینه انتقال دانش سلامت تهیه و تدوین شده است.
این مطالعه به روش مرور غیرسیستماتیک در بین متون مرتبط قابل دسترس انجام یافته است. این مطالعه به روش توصیفی انجام شده است که از مقالات چاپ شده، سایت های مرتبط و سایت های دانشگاه های معتبر جهان در زمینه انتقال دانش سلامت استفاده شده است.
نتایج مطالعه ما نشان داد که انتقال دانش سلامت بیشتر در این حیطه ها مطرح شده است: انتقال دانش سلامت از دانشگاه به جامعه، از دانشگاه به صنعت و تجارت، از دانشگاه به بالین، از دانشگاه به سیاست مداران و انتقال دانش داخل سازمان علوم پزشکی. همچنین براساس نتایج مطالعه ما در متون مرتبط مختلف، در چرخه انتقال دانش مدل های مختلفی وجود دارد که عبارتند از: مدل های تحقیق، توسعه و انتشار دانش سلامت، مدل های حل مسئله دانش سلامت، مدل های اتصال دانش سلامت و مدل های تعامل اجتماعی دانش سلامت. طبق مدل آخر استفاده از دانش سلامت نتیجه تعاملات مکرر بین محققین و استفاده کنندگان است که مدل مناسبی می باشد. عملا مدل تعامل اجتماعی دانش سلامت یک دیدگاه پویا برای بررسی انتقال دانش سلامت ارائه می کند. با مرور متون در مورد فرآیندهای انتقال دانش سلامت بین دو سیستم (محققین و استفاده کنندگان) فرآیندی با شش مرحله، شامل: تولید دانش سلامت، انطباق دانش سلامت، انتشار دانش سلامت، دریافت دانش سلامت، پذیرش دانش سلامت و استفاده از دانش سلامت پیشنهاد می شود.
نتایج حاصل از مطالعه نشان می دهد که بررسی دقیق و منطقی فرآیندهای انتقال دانش سلامت در حیطه های مختلف و نقش عوامل واسطه ای موثر در این انتقال به ویزه در دانشگاه های موفق جهان به ما کمک خواهند نمود تا با شناخت بهترین و موثرترین رویکردها و توجه به بومی سازی آن و امکانات داخل کشور با برقراری بهترین تعاملات در امر انتقال دانش سلامت بین حیطه های مختلف به کاربردی نمودن نتایج تحقیق کمک شایانی نمود و در توسعه پایدار کشور نقش مهمی ایفاء نمود. بدیهی است که نقش روشنفکران و متفکرین در تعامل منطقی و ایجاد تعادل در فرآیند انتقال دانش سلامت و ممانعت از استثمار یک جانبه و تمرکز بر اولویت ها و جلوگیری از سوگرایی بسیار مهم و ضروری خواهد بود.