مقایسه سه شیوه مختلف تمرین موازی بر سطوح پلاسمایی کمرین، مقاومت به انسولین و عملکرد جسمانی زنان سالمند

تمرین ترکیبی به علت اختصاصی بودن اثرات تمرین، برای عملکرد بدنی مطلوب و سلامتی در افراد سالمند توصیه شده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه سه شیوه مختلف تمرین موازی بر سطح پلاسمایی کمرین، مقاومت به انسولین و عملکرد جسمانی زنان سالمند بود.
این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که در آن 40 زن سالمند به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی به 4 گروه، تمرین مقاومتی- استقامتی (10 نفر)، تمرین استقامتی- مقاومتی (9 نفر)، تمرین اینتروال (12 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی 8 هفته و هر هفته سه جلسه تمرین داشتند. از آزمون t و واریانس یک طرفه جهت مقایسه میانگین متغیرها استفاده گردید.
نتایج نشان داد که در گروه های تجربی پس از هشت هفته تمرین مقادیر کمرین (300/ 0=P)، انسولین (72/ 0=P)، گلوکز ناشتا (09/ 0=P)، مقاومت به انسولین (69/ 0=P)، درصد چربی (08/ 0=P) و (WHR (P=0.55 تغییر معنی دار پیدا نکرد. اما کاهش معنی دار در وزن (017/ 0=P) و(BMI (P=0.023 مشاهده شد.
بر اساس یافته های این مطالعه به نظر می رسد آرایش و ترتیب تمرین ترکیبی سازگاری های متابولیکی و کمرین را تحت تاثیر قرار نمی دهد اما هر سه نوع تمرین می توانند منجر به تغییرات متفاوتی نسبت به قبل از دوره تمرین شوند.