شناسایی و تعیین ویژگی های ژنومی آلل های خودناسازگاری در گونه های وحشی گلابی

گونه های گلابی، سیستم خودناسازگاری گامتوفیتی نشان می دهند که به طور گسترده در میان گیاهان گل دار وجود دارد. این سیستم، از طریق مکانیزم شناسایی دانه گرده - مادگی از خودباروری جلوگیری می کند. تنوع آلل های خودناسازگاری یافت شده در ژنوتیپ های ایرانی نشان دهنده ردپای ترکیب ژنتیکی معنی دار گونه های دیگر است؛ بنابراین، ژرم پلاسم ایران به عنوان بهترین منبع تنوع برنامه های به نژادی است. بدین منظور، در این مطالعه، آلل های خودناسازگاری 64 ژنوتیپ از چهار گونه گلابی؛ Pyrus communis، Pyrus salicifolia، Pyrus syriaca و Pyrus ussuriensis، از ایران و اروپا با استفاده از آغازگرهای عمومی و اختصاصی به روش مبتنی بر واکنش زنجیره ای پلی مراز شناسایی شد. نتایج، 23 آلل خودناسازگاری شامل PcS125-PcS101 را مشخص کرد و وجود آلل جدید PcS127 در تعدادی از ژنوتیپ های وحشی گونه P. communis از ایران و هم چنین حضور آلل S8 را در گونه P. pyrifolia syn. P. serotina آشکار نمود. در اکثر ژنوتیپ ها آلل جدید PcS127 با آلل دوم PpS8 همراه بود که نشان می دهد این گیاهان از زیر گروه یا جمعیتی حاصل شده اند که سهم P. pyrifolia syn. P. serotina در دورگ گیری بسیار برجسته بوده است. براساس نتایج آلل های خودناسازگاری یافت شده، ژنوتیپ های ایرانی دارای ترکیب آللی متفاوتی از ارقام و ژنوتیپ های اروپایی است چرا که در ژنوتیپ های ایرانی ردپای آلل های خودناسازگاری گونه های مختلف جنس گلابی، یافت شده است. هم چنین، کاربرد این روش در 21 رقم با S - آلل های شناسایی شده، امکان شناسایی مجدد ترکیب آللی - S و ژنوتیپ های خودناسازگاری رقم وردی، با S - آلل های PcS104/PcS101 و رقم کونسیلر آلاکوئر با S - آلل های PcS105/PcS123/PcS103 را فراهم کرد.