هوش هیجانی و رابطه آن با برخی از ویژگی های دموگرافیک دانشجویان پرستاری و مامایی

دانشجویان پرستاری و مامایی، استرس های متعددی را در رابطه با برنامه های آکادمی و محیط های بالینی تجربه می کنند. با توجه به اهمیت نقش هوش هیجانی در ارتقای بهداشت روان و عملکرد تحصیلی، بررسی هوش هیجانی در این قشر می تواند پایه ای جهت تقویت این متغیر مهم با طراحی و اجرای برنامه های آموزشی موثر باشد.
این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و مقطعی بوده که در سال 1392 انجام شد. 125 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی به شیوه تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل مشخصات فردی و پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شیرینگ (دامنه نمرات 165-33) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (میانگین و انحراف معیار) وآزمون تی و آنالیز واریانس تحلیل شد. سطح معنی داری 05/ 0 در نظر گرفته شد.
میانگین و انحراف معیار نمره کلی هوش هیجانی در دانشجویان پرستاری 27/ 12±12/ 109 و در دانشجویان مامایی 26/ 13±32/ 113 بود. در گروه پرستاری و مامایی هر یک از حیطه های هوش هیجانی و نمره کل آن با سن، محل سکونت، علاقه و وضعیت اقتصادی تفاوت معنی دار نداشت. در گروه پرستاری جنس و معدل فقط با حیطه خود آگاهی هوش هیجانی ارتباط معنی دار داشت (05 /0› P). نمره حیطه خود آگاهی هوش هیجانی در دانشجویان دختر و دارای معدل بالا بیشتر بود.
با توجه به ارتباط برخی مشخصات دموگرافیک با هوش هیجانی، می توان با طراحی و اجرای برنامه های آموزشی موثر به تقویت این عنصر مهم کمک نمود.