تحلیلی بر زیبایی شناسی حرکت دوربین در سینمای ایران دهه 80

در پژوهش های مربوط به سینمای ایران زیبایی شناسی حرکت دوربین همواره مورد بی توجهی واقع شده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل زیبایی شناسی حرکت دوربین در سینمای ایران است. دهه ی 80 به عنوان بازه ی زمانی جامعه ی آماری انتخاب شده است تا به این ترتیب جدیدترین فیلم های سینمای ایران در آخرین دهه از تاریخ شمسی گزینش شود. از سوی دیگر، در این دهه نسل های مختلف فیلم سازان با طیف های متنوع فکری موفق به ساخت آثار خود شده اند. از همین روی شش فیلم از آثار سینمای ایران در دهه ی 80 به عنوان جامعه ی آماری انتخاب شده است: سگ کشی (بهرام بیضایی، 1380)، شب های روشن (فرزاد موتمن، 1381)، گاو خونی (بهروز افخمی، 1382)، آتش سبز (محمدرضا اصلانی، 1386)، شبانه روز (امید بنکدار و کیوان علی محمدی، 1387)، و درباره ی الی (اصغر فرهادی، 1387). در بخش اول چگونگی توسعه ی حرکت دوربین در سال های ابتدایی تاریخ سینما واکاوی می شود. سپس به دوربین های متحرکی پرداخته خواهد شد که ماهیتی معناساز دارند و در راستای عمیق تر نمودن ارزش های تصویری فیلم ها عمل می کنند. در انتها آثاری مورد بررسی قرار خواهند گرفت، که از حرکت دوربین به عنوان امری بدیع استفاده کرده و معیارهای متداول و مرسوم را به چالش کشیده اند. این پژوهش در تلاش است با محوریت قرار دادن دوربین و تاثیرگذاری آن در زیبایی شناسی تصویر به تحلیلی علمی درباره ی چگونگی رویارویی فیلم سازان ایرانی در دهه ی 80 با دوربین متحرک بپردازد.