مقایسه غلظت جیوه در پر توکای سیاه (Turdus merula) و توکای باغی (Turdus philomelos) در جنگل های خانیکان

مطالعات نشان داده است که پرندگان به سبب قرار داشتن در سطوح تغذیه ای بالا در اکوسیستم و همچنین حساسیت پذیری بالای آنها به مواد سمی، شاخص مفیدی برای بررسی آلودگی جیوه هستند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی غلظت جیوه در نمونه پر دو گونه ی توکای سیاه و توکای باغی در جنگل های خانیکان به عنوان شاخصی از آلودگی جیوه می باشد. بدین منظور 37 نمونه متعلق به دو گونه مورد نظر از جنگل های خانیکان واقع در قسمت جنوبی شهر های نوشهر و چالوس جمع آوری شد. نمونه های پر در آزمایشگاه جدا سازی شدند. میزان جیوه توسط دستگاه Mercury Analyzer AMA 254 تعیین شد. تحلیل آماری به وسیله نرم افزار SPSS انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه، غلظت جیوه در پرهای دوگونه ی توکای باغی (μg/g 98/0) و توکای سیاه (μg/g 94/0) بسیار پایین تر از حد استاندارد (μg/g 5) بود و همچنین از نظر غلظت جیوه تفاوتی بین دو گونه وجود نداشت. نتایج نشان دهنده ی آلودگی کم محیط زندگی پرندگان مورد مطالعه از نظر آلودگی به عنصر جیوه می باشد. با توجه به مسئله ی بزرگنمایی زیستی جیوه می توان نتیجه گرفت که به علت عادت تغذیه ای دانه خواری توکای سیاه و توکای باغی، مقادیر کمی از جیوه در پر این پرندگان تجمع یافته است.