بررسی حافظه کاری واجی و دیداری و رابطه آن با شدت لکنت در کودکان لکنتی6 تا 12 ساله

لکنت یکی از شایعترین اختلالات گفتاری است که علت آن به درستی مشخص نیست. طبق مطالعات انجام شده آسیب عملکردهای شناختی همچون حافظه کاری، حافظه دیداری و کلامی در انواع اختلالات گفتار و زبان دیده می شود که می تواند بوجود آورنده سایر مشکلات در نظر گرفته شود. هدف از این مطالعه بررسی انواع حافظه کاری و تعیین رابطه ی آن با شدت لکنت در افراد مبتلا به لکنت می باشد.
در این مطالعه از روش نمونه گیری غیرتصادفی استفاده شده است. در مطالعه 15 کودک لکنتی 12-6 ساله استفاده شد. کودکان از لحاظ هوشی طبیعی بوده و فاقد هر گونه اختلال همراه بودند مقیاس هوش کلامی Wechsler (گنجینه لغات و فراخنای ارقام برای ارزیابی حافظه کاری واجی) به کار برده شد و برای ارزیابی حافظه کاری دیداری از آزمون Raven رنگی برای کودکان و همچنین برای ارزیابی شدت لکنت کودکان و ورود آنها به تحقیق، از آزمون SSI-3 استفاده نمودیم.
بررسی های انجام شده در مورد رابطه ی بین حافظه کاری دیداری و شدت لکنت همبستگی 33% را نشان میدهد. در خصوص ارتباط حافظه کاری عددی با شدت لکنت همبستگی 29% به دست آمد. همچنین ارتباط حافظه کاری کلامی با شدت لکنت با توجه به نمرات خام، همبستگی 26% را نشان می دهد. بین سن و شدت لکنت در افراد مورد بررسی این پژوهش، همبستگی مثبت و حدود 49% ارزیابی شد که نشان دهنده رابطه تنگاتنگ سن و شدت لکنت در کودکان می باشد.
یافته های حاصل از این تحقیق نشان دهنده ی وجود نقایصی در حافظه کاری واجی (کلامی و عددی) و حافظه دیداری در کودکان لکنتی 12-6 ساله است. همچنین یافته ها موید همبستگی بالا بین سن و لکنت می باشد. به بیانی دیگر، نتایج حاصل از این پژوهش تاثیر نقص حافظه کاری واجی (عددی و کلامی) وحافظه کاری دیداری بر شدت لکنت و همچنین تاثیر افزایش سن بر شدت لکنت در کودکان را تایید می کند.